چرا باید در قرنطینه خانگی بمانیم؟

ناطقان: این روز‌ها که توصیه فراوان برای در خانه ماندن می‌شود باید بدانیم که هدف از قرنطینه خانگی قرنطینه جسمی، فیزیکی، ممانعت از رفت و آمد بیمار در جامعه و جلوگیری از بروز مبتلایان نسل دوم و سوم است.

تا زمانی که شمار زیادی ناقل بدون عوارض یا بیمار بالقوه وجود داشته باشد، قرنطینه خانگی به عنوان یک انتخاب مهم می‌تواند راه حل مشکلاتی باشد که نهاد‌های درمانی نمی‌توانند آن را حل کنند و در صورت بروز هر عوارضی باید برای تشخیص و درمان به بیمارستان مراجعه کرد.

دکتر مسعود مردانی فوق تخصص بیماری‌های عفونی و عضو کمیته کشوری کرونا در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان گفت:از زمانی که یک شخص به ویروس کرونا مبتلا و ویروس وارد بدن می‌شود تا موقعی که اولین علامت بیماری ظاهر شود بین ۳ تا ۱۴ روز طول خواهد کشید که به دوره کُمون یا نهفتگی معروف است و قطرات تنفسی این شخص مبتلا، با توجه به سرعت انتشار می‌تواند برای دیگران آلوده کننده باشد؛ بنابراین با توجه به دوره نهفتگی ویروس کرونا، قرنطینه خانگی یکی از مهم‌ترین عوامل برای قطع چرخه انتشار این ویروس است.

در این مدت می‌توانید از فعالیت در رسانه‌های اجتماعی، پخت و پز، کتاب خواندن و نوشیدن چای و سایر فعالیت‌های غنی کننده اوقات فراغت استفاده کنید تا کوئید ۱۹ توانایی گسترش خود را از دست داده و از بین برود.

سوال‌های فراوان درباره اینکه چه افرادی باید در خانه بمانند مطرح است و باید بدانیم افرادی که طی ۱۴ روز گذشته سابقه مسافرت یا اقامت در شهر‌های آلوده را داشتند، حضور در مناطقی که بیماران محلی ممکن است به آنجا رفته باشند و همچنین افرادی که طی ۱۴ روز گذشته با افراد مشکوک به این بیماری ارتباط نزدیک داشته اند، درصورت وجود علائم مشکوک در مورد ابتلا به کوئید ۱۹، باید خود را در خانه قرنطینه کرده و در صورت بروز علائم شدیدتر به پزشک مراجعه کنند.

باید بدانیم ماندن و قرنطینه بودن در خانه شرایط خاص خود را دارد، بنابراین  فرد قرنطینه شده باید در اتاق جداگانه و با تهویه مناسب زندگی کند و از تهویه مناسب مناطق مشترک منزل مانند آشپزخانه، حمام و ... اطمینان حاصل شود.

همچنین اعضای خانواده باید در اتاق مجزا زندگی کنند و اگر شرایط انجام این کار وجود ندارد باید فاصله بیش از ۱ متر را با فرد قرنطینه شده حفظ کنند.

از دیگر نکات مهم در قرنطینه خانگی این است که محدوده فعالیت فرد قرنطینه شده و محدوده مشترک با سایر اعضای خانواده با بیمار را باید به حداقل رسانده و از صرف غذا در کنار فرد خودداری شود و نباید لوازمی همچون مسواک، حوله، کارد و چنگال، سرویس بهداشتی، ملافه و... با فرد قرنطینه شده به اشتراک گذاشته شود و از ملاقات فرد قرنطینه شده به شدت پرهیز شود.

برای پرستاری از فرد قرنطینه شده می‌توان یک فرد سالم و فاقد بیماری مزمن را درنظر گرفت؛ اما نکته مهم این است که پرستار باید تمام موارد بهداشتی مانند ماسک زدن و شستشوی مداوم دست‌ها با آب و صابون هنگام ورود و خروج در اتاق فرد قرنطینه شده را رعایت کند.