رازگشایی از علت‌های بی‌اشتهایی

ناطقان: بیشتر افراد، از بی‌میلی‌شان نسبت به غذا شکایت می‌کنند حتی زمانی هم که گرسنه هستند، نمی‌توانند به‌درستی غذا بخورند که در بعضی از افراد، این مشکل با حالت تهوع قبل یا بعد از غذا همراه  است.

از دست دادن اشتها از لحاظ علمی بی اشتهایی نامیده می‌شود و یک یا دو روز ادامه دارد  که اگر بی اشتهایی بیشتر از دو یا سه روز طول بکشد، به مشکلی نگران‌کننده تبدیل می‌شود، این عارضه  می‌تواند دلایل مختلفی باشد و منجر به حالت تهوع، سردرد و تشنگی شود.

پیشامد بی اشتهایی به شدت و مدت زمانی که این مشکل به طول می‌کشد، بستگی دارد ،حالت تهوع، استفراغ، کاهش وزن، اسهال، سردرد و عدم ثُبات رفتاری از پیشامد بی اشتهایی است؛ احتمال دارد بی اشتهایی فرد ناشی از علاقه نداشتن او به بعضی از غذا‌ها باشد؛ علاوه بر این، دلیل‌های دیگری نیز می‌توانند علت بی اشتهایی فرد باشند که پزشک با معاینه‌ بیمار و بررسی آسیب‌های جسمی یا ذهنی، ریشه‌ بی اشتهایی فرد را پیدا می‌کند تا بتواند او را درمان کند. در ادامه شایع‌ترین علل بی اشتهایی را بررسی می‌کنیم:
 استرس و فشار‌های احساسی

استرس و فشار‌های احساسی، تأثیر زیادی بر اشتهای فرد می‌گزارد. به همین دلیل شرایط استرس‌زایی مانند از دست دادن شغل، از دست دادن عزیزان، امتحانات خیلی مهم و افسردگی، بر اشتهای فرد تأثیر منفی می‌گذارند همچنین شادی و هیجان زیاد مانند ازدواج، پیدا کردن شغل جدید و ترفیع شغلی نیز می‌توانند به‌طور موقت اشتها را کاهش دهند.
بارداری

بسیاری از زنان از بی اشتهایی در دوران بارداری شکایت می‌کنند؛ این اتفاق بیشتر در سه ماهه اول بارداری اتفاق می‌افتد. بی اشتهایی در دوران بارداری معمولا با علائمی مانند استفراغ و حالت تهوع همراه است و در آن حالت زنان دوست دارند فقط غذا‌های خاصی را مصرف کنند.

ممکن است در مراحل انتهایی بارداری، فشار رحم بر روده نیز باعث یبوست و بی اشتهایی فرد شود. مصرف آب فراوان، صرف تعداد وعده‌های غذایی بیشتر، ولی سبک‌تر در طول روز و پرهیز از مصرف غذا‌های چرب، بهترین اقدام است که زنان باردار و بی اشتها می‌توانند انجام بدهند.
بیماری‌های جدی

بی اشتهایی می‌تواند از علائم بیماری‌های سختی مانند نارسایی‌های کلیوی، کبدی، قلبی و نارسایی مزمن غدد فوق‌کلیوی باشد. همچنین بیماری‌های قلبی، کلیوی، کبدی، سیروز، پانکراتیت (التهاب لوزالمعده)، آپاندیسیت و سندروم روده‌ی تحریک‌پذیر نیز می‌توانند موجب بی اشتهایی شوند. انواع سرطان‌ها مانند سرطان روده بزرگ، سرطان خون، سرطان کلیه، سرطان ریه و سرطان معده هم می‌توانند دلیل بی اشتهایی فرد باشند. این بیماری‌ها به ندرت اتفاق می‌افتند، ولی علائمی دارند که نباید از آن‌ها چشم‌پوشی کرد. به همین خاطر توصیه می‌شود بی اشتهایی مداوم را نادیده نگیرید و به پزشک مراجعه کنید.
اختلالات خودایمنی

اختلالات خودایمنی مختلف مانند دیابت، بیماری‌های خودایمنی، اسکلرودرمی (نوعی بیماری رماتیسمی) و انواع التهابات مفصلی مانند رماتیسم مفصلی نیز می‌توانند علت بی اشتهایی افراد باشد.

بی اشتهایی ممکن است به دو شکل تدریجی یا ناگهانی اتفاق بیفتد. اختلالات خودایمنی علاوه بر بی اشتهایی ممکن است علائمی مانند کاهش وزن، کاهش قند خون، استفراغ و درد مفاصل را در فرد به‌وجود بیاورد. اگر بی اشتهایی‌تان طولانی شد و در خانواده‌تان سابقه‌ اختلالات خودایمنی وجود دارد، بهتر است زودتر به پزشک مراجعه کنید.
سایر دلایل بی اشتهایی

علاوه بر دلایلی که گفته شد، مشکلات روانی مانند اسکیزوفرنی، افسردگی، زوال عقل، بیماری آلزایمر، اختلالات غذا خوردن مانند پرخوری، اختلال غذایی بینگ، بی اشتهایی عصبی، دارو‌های فشار خون، آنتی‌بیوتیک‌ها و غیره باعث بی‌اشتهایی شوند؛ روش‌های درمانی مانند شیمی‌درمانی و پرتودرمانی هم می‌توانند بر میزان اشتها اثر بگذارد.