چگونگی برخورد بادولت جدید آمریکا

اکنون که در حال نوشتن این وجیزه می باشم، به دقایق پایانی عمر نکبت بار دولت ترامپ نزدیک می شویم. طی چند روز گذشته حجم فراوانی از گزارشات و مقالات رسانه های مهم جهان به این مهم اختصاص داشت که هر کدام از منظر خود به بررسی کارنامه چهارساله دولت آمریکا و پیش بینی آثار رفتار وی بر هیئت حاکمه بعدی پرداخته اند.

اگر از انتخاب غیر مترقبه ترامپ با توجه به آثاری که بر سیاست های جهانی برجای گذاشت، به عنوان یکی از رویدادهای مهم دهه های اخیر نام ببریم، سخن به گزافه نگفته ایم. وی با تکیه بر اصل استفاده و مصادره به مطلوب رسانه ها و با پشتیبانی عظیم مالی همراه با شعارهای پوپولیستی توانست به مدت ۴ سال خود را بر سیاست های جهانی تحمیل کند و پایه های عصر جدیدی را که بر اساس مفاهمه  های بین المللی در حال شکل گیری بود به یکباره ویران نماید.
خودشیفتگی، غرور، دیوانگی، غیر قابل پیش بینی بودن، جاه طلبی، تزلزل روحی و روانی از بارزترین ویژگی های شخصیتی بودند که به راحتی وی را قابل تمییز با سایر همطرازان پیشین خود قرار می داد. در این میان برخی کشورها مانند رژیم صهیونیستی، عربستان، امارات و...که مقصود خود را یافته بودند، در اجرای سیاست های خبیثانه، وی را یاری دادند، برخی دیگر مانند اکثر کشورهای اروپایی علیرغم اتحاد راهبردی با این کشور لکن بدلیل مخالفت با بسیاری از سیاست های اتخاذ شده از سوی او در قبال اتحادیه اروپایی، سیاست صبر و سکوت و عدم درگیری را پیشه خود ساختند و گروه آخر مانند: ایران، ونزوئلا و .. نیز به ناچار در صدد اتخاذ سیاست هایی به منظور خنثی نمودن فشار حداکثری این کشور برآمدند.
با این وجود تمامی کشورهای مذکور در یک موضوع اشتراک نظر داشتند و اینکه رهبری کنونی آمریکا در دست فردی است که بایستی از تقابل جدی و یا رویارویی نظامی با وی پرهیز کرد. متاسفانه سیاست های اتخاذ شده توسط وی علیه کشورمان طی ۴ سال گذشته موجب ضربه هولناک به اقتصاد، زیر ساخت ها و ..گردید. طی این مدت و در پی خروج ترامپ از برجام بالاترین حجم تحریم های بی سابقه علیه کشورمان اعمال شد، بطوریکه از انجام بدیهی ترین تراکنش های  پولی ناتوان شدیم. علی ایحال این دوران پر از نکبت ترامپ رو به پایان است و اکنون جهان از جمله ایران در انتظار استقرار دولت جدید آمریکا به رهبری بایدن است. آنچه مسلم است موضوع ایران در ابعاد گوناگون یکی از محوری ترین مسائل سیاست خارجه این کشور طی ۴ سال آتی را تشکیل خواهد داد. زمزمه پیوستن مجدد این کشور به برجام همراه با گسترش دایره مذاکرات و تسری آن به موضوعاتی از جمله: منطقه ای، موشکی و حقوق بشری شاکله چالش های آتی را تشکیل خواهد داد.
در این برهه حساس کنونی لازم است دست اندرکاران با بهره گیری از تجارب انباشت شده طی این سال ها و سنجش هزینه و فایده های سیاست اتخاذ شده و در نظر گرفتن منافع ملی کشورمان، مسیر مناسبی را برای طی شدن ایام پیش رو ترسیم کنند. به نظر می‌رسد، سابقه مذاکرات با تیم جدید هیئت حاکمه آمریکا مهمترین مولفه ای باشد که می تواند با شناخت آسیب های گذشته این مسیر را قابل هموار نماید.