کد خبر: ۸۵۳۲۳
تاریخ انتشار: ۰۱ خرداد ۱۳۹۶ - ۲۲:۰۱
شعر در تمام زندگی حضور دارد اما داستان نویسان جایگاه مالی بهتری دارند.
ناطقان: در دنیای امروز داستان نویسان جایگاه مالی بهتری نسبت به شاعران دارند. همین موضوع منجر به کاهش انگیزه بین شاعران برای ادامه کار می شود. «آماندا ندلبرگ»، نویسنده آمریکایی طی مطلبی به جایگاه شاعران پرداخته است و از جامعه درخواست کرد به این گونه فاخر و کهن ادبی توجه بیشتری داشته باشند.

 «آماندا ندلبرگ» نویسنده کتاب «Bright Brave Phenomena» است. وی در باب شاعری در دنیای امروز می گوید: «به یاد دارم دوستی به من می گفت «شعر سازمانی غیردولتی در ادبیات است.» علاقه مردم به این گونه هنری خاص به سال های خیلی دور برمی گردد اما همچنان به آن ظلم می شود. عجیب نیست که در تمجید از یک رمان این جمله را به کار می بریم که «بسیار شاعرانه است» اما برای شاعران فرصت های مناسبی ایجاد نمی کنیم؟!
 
در آغاز و برای حل این مشکل بهتر است به چند نکته توجه کنیم و بهتر است مردمی که به شعر علاقه ندارند نظر خود را تغییر دهند زیرا شعر می تواند در یک لحظه حال انسان را دگرگون کند و یک حالت ناراحت کننده و غمگین را در چند ثانیه به حسی خوشایند تبدیل کند.
 
شعر در همه جا حضور دارد. در زنی که منتظر همسر خود است، در صدای کودکان، در نوستالژی که هنگام رفتن به ساحل به انسان دست می دهد و شروع به بازی با شن های ساحل می کند. شاعرانگی در تمام زندگی انسان جریان دارد و پدیده ای غیرقابل انکار است.
 
البته بسیاری از ما به اهمیت شعر واقف هستیم و به همین دلیل است از این کلمه برای تمجید از اتفاقات مختلف بهره می گیریم و گاهی می گوییم «چه شاعرانه!»، از شعر در مراسم عروسی، ختم، و حتی برای بیان ترسمان از نتایج انتخابات اخیر استفاده می کنیم. جوایز بسیاری نیز برای بزرگداشت شاعران در سراسر دنیا طراحی شده است. اما سوال اینجاست که یک شاعر از چه راهی باید ارتزاق کند و دغدغه مالی وی از چه طریقی حل می شود؟
 
در گذشته شاعران حرفه ای به عنوان استادان افتخاری دانشگاه برگزیده می شدند. بعضی شاعران خود ثروتمند هستند و به همین دلیل با خیال راحت به کار شاعری مشغول می شوند اما مسئله اینجاست اگر شاعری استاد دانشگاه نشود یا ثروتمند نباشد چگونه می تواند به این حرفه ادامه دهد؟ شاهد مثال این مشکل شاعران بسیاری هستند که شغل های دیگری برای رفع نیازهای مالی خود دارند و در کنار آن حرفه شعر می سرایند. چرا شاعری در این دنیا شغل محسوب نمی شود؟
 
بهتر است برای شاعران بودجه ای در نظر گرفته شود تا کمتر کار کنند و بیشتر به شاعری بپردازند. البته دریافت حقوق برای کمک به دنیای شاعری کافی نیست و باید به مسئله بیمه و تداوم این کمک توجه بیشتری شود. در بعضی موارد شاعری دو مجموعه شعر دارد اما پس از آن شعر را رها می کند و به کار در یک رستوران مشغول می شود. بهتر است دولت وامی را برای شاعران جامعه در نظر بگیرد تا سرپناهی برای تفکر درباره الهامات خود داشته باشد.
 
پیش بینی من این است که در آینده ای نه چندان دور شاعران بیشتر از داستان نویسان مورد توجه قرار خواهند گرفت و ناشران پیش از انتشار یک کتاب با موزیسین های مختلف برای کار کردن با شاعران همکاری خواهند کرد. شعر جایگاه ویژه ای در میان انسان ها دارد. فراموشی این ارزش در واقع فراموشی بخشی از حافظه تاریخی بشر است. بهتر است پیش از اینکه دیر شود چاره ای بیندیشیم.
منبع: تبیان
نام:
ایمیل:
* نظر:
مخاطبين ارجمند
لطفا از نوشتن نظرات بصورت فينگليش (حروف لاتين) خودداري كنيد. " ناطق " به دلايل اخلاقي از انتشار نظراتي كه داراي توهين يا افترا به شخصيت هاي حقيقي يا حقوقي باشد معذور است. تلاش ما بر اين است , انتشار نظرات مخاطبين ارجمند در سريعترين زمان ممكن انجام شود , لذا براي نمايش نظراتتان شكيباباشيد.
پربازدید ها
آخرین اخبار
پربحث ترین عناوین