یک روانشناس گفت: اسکیزوفرنی در دسته بیماریهای روانپریشی قرار میگیرد و حدود 0.7 درصد از جمعیت را شامل میشود.
ناطقان: اصغر آقایی اظهار کرد: اسکیزوفرنی یک بیماری سایکوتیک است. اگر بیماریها را به دو دسته کلی روانرنجوری و روانپریشی تقسیم کنیم این بیماری در دسته روانپریشی یا در اصطلاح عامیانه جنونآمیز قرار میگیرید.
وی ادامه داد: این بیماری یک بیماری جسمی و بدنی است. در این بیماری ساختار مغز به گونهای تغییر میکند که موجب بروز عوارض روانی میشود. گرچه این بیماری یک بیماری جسمی محسوب میشود اما نمودهای آن همچون اختلالات روانی، رفتاری و شخصیتی است.
استاد دانشگاه آزاد واحد اصفهان افزود: فرضیه اصلی این بیماری استعداد و استرس است. به این معنا که فرد باید در درجه اول استعداد ابتلا به این بیماری را داشته باشد و با قرار گیری در یک محیط پر استرس این بیماری در او فعال شود. بسیاری وجود دارند که مستعد این بیماری هستند اما در یک محیط آرام زندگی میکنند و هرگز این بیماری در آنها فعال نمیشود.
آقایی با اشاره به ضریب احتمال ابتلا به اسکیزوفرنی در گروههای مختلف گفت: چنانچه پدر و مادر هردو به این بیماری مبتلا باشند احتمال ابتلای فرزند بسیار بالا است و اگر یکی از والدین مبتلا باشند احتمال ابتلا به مراتب کلاهش پیدا میکند. این بیماری در دوقلوهای تک تخمکی (همسان) محتملتر از دوقلوهای ناهمسان است و در خواهر و برادرها باز هم این احتمال کاهش پیدا میکند.
وی ادامه داد: امروز مهمترین مسئله در رابطه با این بیماری علاوه بر درمان دارویی، که اولویت اول است، روشهای روان درمانی ازجمله رفتار درمانی، درمانهای شناختی و حمایت از جانب خانواده و اطرافیان است. در گذشته بخش وسیعی از این بیماران باید در مراکز روانی بستری میشدند اما امروز با ورود داروهای بهتر و همچنین آموزش خانوادهها بخش زیادی از آنها پس ازطی کردن مرحله حاد بیماری در خانه میمانند و نیازی به بستری ندارند.
استاد دانشگاه روانشناسی گفت: حدود 0.7 درصد از جامعه به این بیماری مبتلا میشوند و این عدد کمی نیست. به خصوص که این گروه از بیماران معمولا غیرفعال میشوند. متاسفانه ای بیماری هزینههای زیادی دارد، چه از نظر داروها و چه از نظر هزینههای بستری. این مسئله وقتی اهمیت بیشتری پیدا میکند که این بیماری مزمن شونده است و ماندگاری زیادی دارد.
آقایی با اشاره به نخستین علائم اسکیزوفزنی گفت: پنج ملاک اصلی در این بیماری وجود دارد شامل دیلوژن یا هذیان (delusions)، هالوسینیشن یا توهم (hallucinations)،گفتار نامنظم، رفتار نامنظم (رفتارهای سایکو – موتور یا روانی – حرکتی غیر عادی) و نشانههای منفی (مثل کاهش اراده) که اگر دو ملاک وجود داشته باشد، لازم است درباره این بیماری به روانپزشک مراجعه شود.
وی ادامه داد: توهم به این معنا است که فرد چیزی را ببیند یا بشنود که وجود ندارد. هذیان نیز یکی دیگر از نشانههای این بیماری است. این که فرد حس کند تحت تعقیب است یا با گروهها و نیروهای خاصی در ارتباط است، یا ازقدرت فوق العاده وخاصی برخوردار است.
این روانشناس گفت: آشفتگی رفتار، گفتار و اقدامات روزمره فرد نیز از دیگر علائم این بیماری است. در گفتار فرد تفاوتی ایجاد میشود و فرد حاشیه گویی میکند و یا جملات بیربط به زبان میآورد. افرادی که دچار این بیماری میشوند روابط شغلی، تحصیلی و عاطفی خود را از دست میدهند.
آقایی ادامه داد: معمولا این بیماری در اواخر نوجوانی و در سنین 20 تا 30 سالگی بیشتر نمود پیدا میکند و اگر خانواده هریک از علائم این بیماری را در یکی از اعضای خانواده مشاهده کردند باید به روانپزشک مراجعه کنند. گرچه بیماریهای دیگری همچون مصرف مواد مخدر صنعتی یا سایکوزهای زودگذر نیز میتواند علائم نزدیکی داشته باشد که با تشخیص بالینی و تخصصی توسط یک روان پزشک یا روان شناس بالینی مشخص میشود، اختلال اسکیزوفرنی است یا ناشی از یک علت دیگر.