ابوترابی فرد: امام با فهم درست واقعیت ها وظیفه را تشخیص می داد

حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن ابوترابی فرد در محفل انس قرآنی محراب و آفتاب، حسینیه جماران را پایگاه مهم انقلاب اسلامی و منشأ تحولات عمیق سیاسی، فرهنگی و فکری در دنیای امروز و به ویژه جهان اسلام و ایران اسلامی دانست و گفت: به گمانم یکی از وجهه های مهم انقلاب را باید در حسینیه جماران مطالعه کرد.

امام جمعه موقت تهران افزود: من در زمان حیات حضرت امام بارها افتخار زیارتشان را در این حسینیه داشته ام. اما به خاطر ندارم که در این دیدارها توجه من معطوف به محیط حسینیه شده باشد. بعد از ارتحال امام که به این حسینیه آمدم باورم نمی شد که این حسینیه این مساحت کوچک را دارد؛ ما حسینیه را دهها بار بزرگتر از فضای فعلی می دیدیم. حتی در و دیوار حسینیه هیچ گاه نظر من را به خودش معطوف نداشته بود و سادگی حسینیه را نمی دیدم.

وی تأکید کرد: در اینجا همه نگاه ها فقط معطوف به یک نقطه، یعنی چهره نورانی حضرت امام و بیانات آن بزرگوار بود. اما امروز حسینیه را می بینیم و حسینیه با ما سخنان بسیار تأثیرگذار می گوید؛ امیدوارم گوش شنوایی را داشته باشیم.

ابوترابی فرد تصریح کرد: شاید یکی از مهمترین پیام های حسینیه آن است که مردی که در این حسینیه حضور داشت و جهان، دنیای اسلام و ایران اسلامی به شدت از او متأثر بود، مرد اول سیاست، کمترین تعلقی به تجملات این عالم زودگذر و ناپایدار نداشت.

وی یادآور شد: شنیده اید که در زمان حضرت امام خواستند حسینیه جماران را سفید (گچ کاری) کنند، مقداری پیش رفت و اصلا فکر نمی کردند برای سفید کردن اینجا احتیاج باشد که از امام اجازه گرفت، کار نیمه تمامی است و باید تمام شود. وقتی امام مطلع شدند فرمودند متوقف کنید؛ حسینیه امام نیاز به سفیدکاری هم نیست.

نایب رئیس سابق مجلس شورای اسلامی اظهار داشت: گویا او می دانست ما امروز گرفتار چه تجملاتی خواهیم شد؛ می خواست هشدار دهد. مراقت باشید انسان گام به گام آلوده می شود و از اصول فاصله می گیرد. این پیام بلند حسینیه جماران است. امام با دنیا، تجملات و مقام دنیا هیچ رابطه ای نداشت.

وی تأکید کرد: او در دنیا زندگی می کرد و با زبان اهل دنیا سخن می گفت. او مقام مهم دنیوی را از صاحبان دنیا، که نامشروع در اختیار گرفته بودند، بازستاند. اما به این دنیا، مقام و کرسی دنیا هیچ تعلق خاطری نداشت. او در دنیا زندگی می کرد و از تمام نعمت های دنیا به شایستگی استفاده می نمود، قدرت علمی، سیاسی، اقتصادی و نظامی در کف او بود اما ابزاری برای رسیدن به آخرتی بهتر و خدمتی شایسته تر بود.

ابوترابی فرد گفت: امام از کسانی نبود که ترک دنیا را در عدم قبول مسئولیت های خطیر اجتماعی و سیاسی می دیدند و زهد را به معنای گوشه نشینی و بی اعتنایی به مسائل خطیر جامعه اسلامی تفسیر می کردند. او زهد را در فهم صحیح دین و مسئولیت اجتماعی و سیاسی و انجام شایسته آن مسئولیت با هدف جلب رضای خدای متعال و دستیابی به سعادت ابدی تفسیر می کرد.

وی ادامه داد: او در دوران عمر مبارکش در جست و جوی یک مسأله مهم بود و آن وظیفه شرعی، دینی و الهی بود و این وظیفه را نه با ورد و ذکر، وظیفه را با عقل، علم و فهم آموزه های اسلامی و با فهم قرآن، کلام و سیره پیامبر اکرم(ص) و ائمه معصومین(ع)، با فهم درست دنیایی که در آن زندگی می کرد، با فهم دنیای اسلام و دنیای استکبار و نظام سلطه، با فهم قدرت بالقوه امت اسلامی و با فهم ایران و ملت ایران و ظرفیت های نهفته در این کشور و جان این ملت جست و جو می کرد.

امام جمعه موقت تهران افزود: او با فهم درست واقعیت ها وظیفه را تشخیص می داد و بعد از تشخیص وظیفه بدون درنگ و بدون ترس از صاحبان زور و بدون طمع به صاحبان زر، بی اعتنا به همه قدرت های شیطانی، با اتکای به خدا و اعتماد به مردم، با استفاده از همه ظرفیت هایی که خدا به او داده بود، با استفاده از دانش، علم، عزم، اراده و فضائل اخلاقی وظیفه را به شایستگی انجام می داد.

وی با بیان اینکه امام را باید در دو کلمه فهم صحیح وظیفه و انجام شایسته تکلیف خلاصه کرد، گفت: خوشا به حال کسانی که این گونه زندگی می کنند و این گونه از دنیا رخت می بندند. محصول این زندگی را در چند جمله از وصیتنامه عبادی، الهی، سیاسی امام می توان فهمید؛ با دلی آرام و قلبی مطمئن و روحی شاد و ضمیری امیدوارم به فضل خدا از خدمت خواهران و برادران مرخص می شوم؛ چون در دنیا جز به فهم وظیفه و انجام تکلیف به هیچ امر دیگری نیاندیشیدم.