تنهایی چه بر سر جوانان می آورد؟

وی با بیان اینکه تنهایی جوانان، انتخابی است یعنی این تنهایی و انزوا را انتخاب می‌کنند تا به نوعی بتوانند به خواسته‌های معقول یا نامعقول خود برسند، افزود: نوع تنهایی جوانان با توجه به زمان، متفاوت است. جوانان در زمان‌های گذشته با پناه بردن به کوه و دشت  نوعی تنهایی داوطلبانه را انتخاب می‌کردند که جنبه منفی یا مثبت داشت.

این روانشناس تصریح کرد: در زمان‌های گذشته آنها که دچار شکست عاطفی می‌شدند، به دشت و کوه پناه می‌بردند تا از نگاه آدم‌های اطراف دور باشند و به نوعی بتوانند با زخم عاطفی خود کنار بیایند. گاهی شاعر می‌شدند و در وصف عشق و معشوق شعر می‌سرودند، گاهی شهر به شهر می رفتند و سفرنامه می نوشتند که همه اینها جنبه مثبت تنهایی بود.

وی اظهار کرد: جوانان امروزی حتی این توان و علاقه را ندارند که از پیله تنهایی خود خارج شده و به طبیعت بروند و ترجیح می‌دهند که در همان مکان همیشگی و در کنار افرادی بمانند که عامل تنهایی آنها شده‌اند. در واقع، تنهایی آنها از نوع  فرافکنی و تخلیه هیجانات و ابراز خشم درونی ریشه می‌گیرد.

خیرخواه گفت: جوانی که پدرش معتاد یا مادرش بیمار است، دست به انتخاب تنهایی و انزوا می‌زند و در خود فرو می‌رود تا بتواند مشکلات را برای مدتی فراموش کند و حالت پریشانی و ناراحتی خود را تنها به دوش بکشد و از روی غرور جایی بروز نمی‌دهد تا باعث ترحم و دلسوزی دیگران نشود.

وی با بیان اینکه دختر جوانی که دست به تنهایی انتخابی زده، زخم خورده عاطفی است، اظهارکرد: زخمی که به باورها، احساسات و اعتماد دختر خورده است و از طرف کسی  بوده که ساعت‌ها وقت و انرژی صرف او کرده و هیچ التیامی جز تنهایی نیست، اما این تنهایی، درمان موقت زخم‌هایش است.

این مشاور خانواده در مورد راهکارهای تنهایی، اظهار کرد: بهترین راهکار برای مهارت ارتباط با جوانان، درک عمیق او، رابطه دوستانه و صمیمانه با او، اعتماد، محبت بی‌دریغ و بی‌منت، برخورد قاطع و فعال نه منفعل از سوی والدین است. 

وی افزود: در صورت مواجهه با جوانانی که دست به تنهایی انتخابی زده‌اند، ابتدا درک و همدلی با جوانان، گوش دادن فعال به صحبت‌ها و خواسته‌های آنها است که همراهی و برآورده شدن خواسته‌های معقول و منطقی جوان گاه می‌تواند او را از تنهایی و پیله خود نجات دهد.

خیرخواه گفت: انتظارهای جوانان در بسیاری مواقع، انتظار بی‌جا و زیادی نیست، اگر والدین و مربیان برای‌ آنها وقت و فرصت بگذارند و به حرفهایشان گوش بدهند، در پی رسیدن به اهداف و آرزوهای فرزندان با آنها همراه و همگام شوند.