آمریکا به تروریسم اقتصادی اعتراف کرد

ناطقان: هفده عضو مجلس نمایندگان آمریکا که در بین آنها اسامی چهره‌های شناخته‌شده‌ای از قبیل «ایلهان عمر»، «رشیده طلیب» «آیانا پریسلی» و «رو خانا» دیده می‌شود، در نامه‌ای به «استیو منوشین» خواستار تسهیل تبادلات کالاهای بشردوستانه با ایران شدند و از تاثیرات کارزار فشار حداکثری و تحریم‌ها بر زندگی روزمره و وضعیت سلامتی مردم عادی ایران به شدت انتقاد کردند.

متن این نامه به شرح ذیل است:

«منوشین، وزیر خزانه‌داری عزیز
با نگارش این نامه نگرانی عمیقمان را درباره اثرات تحریم‌ها بر کمبود دارو در ایران به ویژه کودکان بیمار سرطانی و دیگر بیماری‌های پیشرفته یا نادر اعلام می‌کنیم. کارزار فشار حداکثری دولت (دونالد ترامپ) که هدف آن ضربه زدن به کادر رهبری ایران با تحریم‌های اقتصادی است، دارد تاثیرات دسته جمعی و تنبیهی علیه شهروندان عادی ایران برجای می‌گذارد.

در حالی که دولت (آمریکا) اعلام کرده است که تجهیزات انسان دوستانه شبیه دارو از تحریم‌ها معاف هستند، ما درباره گزارش‌هایی که خلاف این موضوع را نشان می‌دهند، نگران هستیم. تحریم‌های همه‌جانبه آمریکا با معافیت‌های بشردوستانه در تضاد قرار دارند. ماهیت گسترده این تحریم‌ها به ویژه قرار دادن بانک مرکزی (ایران) در بخش مربوط به تحریم‌های تروریستی دارد به حمایت فراحزبی و بلندمدت از این موضوع که از تحت تاثیر قرار نگرفتن تجارت بشردوستانه توسط تحریم‌ها اطمینان حاصل شود، آسیب وارد می‌کند. بانک‌ها و شرکت‌های دارویی خارجی از ترس مجازات شدن یا اعمال تحریم‌های ثانویه علیه آنها توسط وزارت خزانه‌داری آمریکا از مراودات با ایران منصرف می‌شوند. تحریم‌های آمریکا سبب کمبود دارو و تجهیزات پزشکی (در ایران) شده و معالجات و داروهای حیاتی را از دسترس ایرانی‌ها دور کرده است.

دیوان بین‌المللی دادگستری متعلق به سازمان ملل اکتبر ۲۰۱۸ حکم نهایی خودش درباره اتهام نقض عهدنامه مودت ۱۹۵۵ را اعلام کرد و طی آن ابراز داشت که تحریم‌های اعمال شده یکجانبه ایالات متحده بعد از خروجش از برجام در ماه می ۲۰۱۸ ممکن است تاثیرات "جداً دردناکی بر سلامتی و جان افراد در سرزمین ایران" داشته باشد.

استراتژی جنگ اقتصادی علیه ایران دارد اثرات زیان‌باری روی آسیب‌پذیرترین قشرهای این کشور بر جا می‌گذارد. ده‌ها هزار بیمار تَصَلُّب، هموفیلی، اچ آی وی/ ایدز، صرع یا سرطان‌هایی از قبیل سرطان خون که یکی از اشکال سرطان‌های شایع کودکان در ایران است، کسانی هستند که به طور خاص تحت تاثیر این استراتژی قرار گرفته‌اند. تحریم‌ها دارند روی این بیماران که داروها و درمانشان به شدت به واردات وابسته است، تاثیرات مخربی بر جا می‌گذارند.

در حالی که ایران ۹۷ درصد از داروهای مورد نیازش را در داخل تولید می‌کند اما برای ۳ درصد باقیمانده دارو، به واردات از چند کشور وابسته است. این ۳ درصد برای سیستم سلامت و بهداشتی ایران، حیاتی است و (این ۳ درصد داروهای وارداتی) عمدتا شامل داروهای خاص پر هزینه‌تر برای بیماری‌های نادر و سرطانی است که عمدتا در داخل در دسترس نیستند. تحریم‌ها همچنین توانایی ایران را برای وارد کردن مواد خامی که درمان سرطان به آنها بستگی دارد، به شدت محدود می‌کند.علاوه بر این، بیمارستان‌ها برای دسترسی به تجهیزات پزشکی حیاتی برای شیمی درمانی و پرتو درمانی، دچار مشکل هستند و این سبب اختلال در روند درمان بیماران و در نهایت کم شدن میزان نجات بیماران سرطانی می‌شود. همچنین گزارش‌هایی درباره فعالیت رو به رشد بازار سیاه دارویی منتشر شده است، بازاری که جایگزینی غیرقابل اعتماد، با کیفیت پایین و بالقوه خطرناکی برای بیماران مستاصل است.

وزارت خزانه‌داری (آمریکا ۲۵ اکتبر ۲۰۱۹ یک "مکانیسم جدید" به منظور اجازه دادن برای واردات دارو به ایران اعلام کرد اما همراه با این اقدام، ایران تحت بند ۳۱ قانون پاتریوت ایالات متحده آمریکا، به عنوان یک کشور "نگران‌کننده از منظر پولشویی" تعیین شد. این اقدام، سبب می‌شود که مکانیسم بشردوستانه" (اعلام شده توسط وزارت خزانه‌داری آمریکا برای واردات دارو برای ایران) را به مکانیسمی ناکافی تبدیل می‌کند چرا که شرایط سفت و سختی برای مشارکت بانک‌های خارجی به منظور تبادلات انسان دوستانه ایجاد می‌کند و از آنها می‌خواهد که "میزان بسیار زیاد و بی‌سابقه‌ای از اطلاعات در اختیار وزارت خزانه‌داری قرار داده و یک ارزیابی صلاحیت پیشرفته انجام دهند" (ارزیابی صلاحیت تحقیقی است که پیش از امضای قرارداد با یک شخص یا یک شرکت انجام می‌شود). خیلی بعید است که بانک‌ها داوطلبانه خودشان را در معرض شرایط جدی ضروری (مدن نظر وزارت خزانه‌داری آمریکا) برای مشارکت کردن در مبادلات انسان‌دوستانه با ایران قرار دهند، تبادلاتی که قبلا با یک مجوز عمومی معاف بودند. حقیقت آن است که در مخالفت با قرار دادن ایران ذیل بند ۳،۱۱ اعلام احتیاط کرده بودند چرا که این کار آنها را وادار می‌کرد به طور کلی ارزیابی مراودات انسانی دوستانه با ایران را متوقف کنند. نتیجه محتمل این "کانال" تنها سبب محدود کردن بیشتر ایران در دسترسی به تجهیزات پزشکی حیاتی خواهد شد.