در موضوع عدالت، حرف بر عمل پیشی گرفته است

ناطقان: عماد افروغ در نشست رونمایی از کتاب «نظریه اسلامی عدالت اجتماعی» که از سوی دانشگاه امام صادق (ع) منتشر شده است، محتوای این کتاب را از حیث موضوعش نوستالژیک خواند و گفت: چنین مباحثی از قبل انقلاب تا زمان جنگ و دوران دفاع مقدس هم مطرح بود؛ اما متأسفانه بعد از دفاع مقدس، تحت‌الشعاع نگاه‌های دیگری قرار گرفت و تضعیف شد. کتاب حاضر بحث‌های خوبی را در مورد طرح مسأله عدالت و معنویت پرداختند. آثار دیگر این نویسندگان را دیدم و از تلاش‌ها در حوزه مطالعات عدالت تقدیر می‌کنم.

این نظریه‌پرداز اجتماعی افزود: این اثر، یک کتاب مرجع در عرصه عدالت اجتماعی است. این مرجعیت نه به جهت گستردگی طرح همه مباحث عدالت اجتماعی یا جامعیت کتاب؛ بلکه از جهت بررسی آراء و نظرات شش اندیشمند و متفکر مؤثر بر انقلاب اسلامی است که می‌تواند محل رجوع و محمل داوری متخصصان باشد.

نماینده اسبق مجلس شورای اسلامی، در ادامه این کتاب رامبتنی بر دغدغه دیالکتیک نظر و عمل دانست و گفت: حضرت امیر می‌فرماید «الحق اوسع الاشیاء فی التواصف و اضیقها فی التناصف». در مقام سخن، میدانی به‌اندازه میدان حق و عدل گسترده و قابل توصیف نیست؛ اما همین مفهوم که به راحنی از آن سخن گفته می‌شود، همه تنگناها و دشواری‌ها در عمل است.

وی ادامه داد: در ضمن حق مساوی عدالت و عدالت مساوی حق است و این تعبیر را بسیاری از اندیشمندان ما هم دارند. امروز مشکلی با عدالت در مقام حرف نداریم؛ بلکه مشکل عمده ما در مقام عمل است. حتی برخی از مشکلات نظری و مفهومی عدالت نیز در عمل برطرف می‌شود و در دیالکتیک نظر و عمل حل می‌شوند؛ زیرا این چالش‌های نظری علت دارند نه دلیل و در سطح زندگی واقعی مردم باید به آن توجه شود و اینجاست که پای ساختارها وسط می‌آید.

افروغ به اشاره به اهمیت مقوله ارزش‌شناسی در طرح نظریه عدالت اجتماعی گفت: ارزش‌ها اعتباری نیستند؛ بلکه وجودی هستند. عدالت نیز یک امر اعتباری به معنای قراردادی صرف نیست؛ بلکه عدالت یک ارزش مطلق و ثابت بشری است و فطرت انسان بزرگ‌ترین سند بر آن است و لذا نباید بیش‌ازحد درگیر سندنویسی شویم؛ زیرا در ذات خود علیت وجود ندارد؛ بلکه کاملاً دلیل‌محور است و همین دلیل‌محوری ما را از بحث وجودی عدالت دور کرده است.

 این نماینده اسبق مجلس با نقد فضای علمی کشور افزود: متأسفانه در حوزه عدالت، در حال حاضر حرف بر عمل سبقت دارد؛ درحالی‌که باید عمل بر حرف سبقت بگیرد و سیره و بیان امیرالمؤمنین(ع) در نهج‌البلاغه دال بر این معناست.