بیماری های بعد از جراحی لاغری

علائم سندروم دامپینگ

اکثر افراد مبتلا به سندروم دامپینگ علائم و نشانه‌هایی را از خود بروز می‌دهند. این علائم شامل درد و گرفتگی عضلات شکم و اسهال ۱۰ تا ۳۰ دقیقه پس از غذا می‌باشد. البته علائم اولیه و ثانویه سندروم دامپینگ ممکن است در هر شخص متفاوت باشد؛ بنابراین باید به صورت جداگانه مورد بررسی قرار بگیرند.

علائم اولیه سندروم دامپینگ ممکن است شامل:

در ادامه به علائم سندروم دامپینگ اشاره می شود.
حالت تهوع
استفراغ
درد و گرفتگی عضله‌های شکمی
اسهال
حس ناخوشایند پر بودن بسیار یا باد کردگی
عرق کردن
ضعف
سرگیجه
سرخ شدن پوست بدن یا صورت
ضربان نامنظم و غیر طبیعی قلب  باشد.

علائم ثانویه سندروم دامپینگ نیز شامل:

هیپوگلیسمی
عرق کردن
ضعف
ضربان نامنظم و غیر طبیعی قلب
سرخ شدن
سرگیجه‌  می‌باشد.

حدود ۷۵ درصد از بیماران سندروم دامپینگ، علائم اولیه بیماری و ۲۵ درصد آن‌ها علائم ثانویه آن را دارند. در برخی بیماران نیز هم علائم اولیه و هم ثانویه را بروز می‌دهند.
نحوه تشخیص سندروم دامپینگ به چه شکل است؟

اگر پزشک احتمال دهد که بیمار به سندروم دامپینگ مبتلاست، سابقه پزشکی و جراحی‌های اخیر وی را بررسی کرده و سوالاتی درباره علائم و نشانه‌های بیماری از او می‌پرسد. پس از آن آزمایش‌هایی برای تایید سندروم دامپینگ و تشخیص شدت آن باید صورت گیرد.
آزمایش گلوکز (قند)

از آنجایی که سندروم دامپینک منجر به افت قند خون یا هیپوگلیسمی می‌شود، این آزمایش به پزشک کمک می‌کند تا ببیند بدن بیمار نسبت به گلوکز چگونه واکنش می‌دهد. در این آزمایش بیمار نوعی نوشیدنی قندی و شیرین می‌خورد و یک ساعت بعد قند خون وی اندازه گرفته می‌شود.
آزمایشات تخلیه معده

این آزمایش به تیم پزشکی این امکان را می‌دهد تا سرعت هضم غذا را در بیمار اندازه گیری کنند. برای این آزمایش، بیمار باید مقدار بسیار کمی از مواد رادیواکتیو را همراه با وعده غذایی خود بخورد تا پزشکان بتوانند سرعت عبور این مواد را با دوربین‌های مخصوصی از بیرون ببینند. اگر این غذا به سرعت به روده کوچک برسد، می‌تواند، نشان دهنده سندروم دامپینگ باشد.
آزمایش دستگاه رادیوگرافی با باریوم انما

در این آزمایش، بیمار یک نوشیدنی باریومی در مقابل دستگاه رادیوگرافی می‌نوشد. باریوم مایعی است که در دستگاه رادیوگرافی نشان داده می‌شود و به پزشکان این امکان را می‌دهد تا نحوه گوارش غذا درون دستگاه گوارش را مشاهده کنند. البته این روش به ندرت استفاده می‌شود.
گاستروسکوپی

طی این آزمایش، پزشک لوله‌ای کوچک و قابل انعطاف به همراه دوربین و چراغ (آندوسکوپ) از راه دهان به درون بدن وارد می‌کند تا بتواند بخش‌های فوقانی سیستم گوارشی مانند مری، معده و دوازدهه را مشاهده کند.
درمان سندروم دامپینگ: این سندروم چگونه درمان می‌شود؟

تغییرات در شیوه زندگی و رژیم غذایی می‌تواند علائم سندروم دامپینگ را به حداقل رسانده و بسیار مفید باشند. البته این تغییرات باید به درستی انجام شده و بیمار باید از گرفتن رژیم‌های لاغری سریع خودداری کند. در موارد جدی تر، که تغییرات رژیم غذایی و روش زندگی موثر واقع نمی‌شوند، باید از دارو و جراحی کمک گرفت.
 تغییرات در روش زندگی و رژیم غذایی

تغییرات زیر می‌تواند در کاهش علائم سندروم دامپینگ مفید باشد:

خوردن روزانه ۵ تا ۶ وعده کوچک غذایی به جای ۳ وعده‌ی بزرگ
از خوردن وعده‌های بزرگ خوداری کنید.
جویدن بسیار، می‌تواند به هضم غذا کمک کند.
تا ۳۰ دقیقه قبل یا بعد از غذا نوشیدنی ننوشید.
در طول روز ۸ لیوان آب بنوشید (فقط در میان وعده‌های غذایی)

پس از خوردن غذا به مدت ۳۰ دقیقه دراز بکشید.

از غذا‌هایی با فیبر بالا مانند بلغور جو دوسر، نان گندم، لوبیا، عدس و سبزیجات استفاده کنید.

مصرف خوراکی‌های پر شکر مانند آبنبات، کیک، آبمیوه و نوشابه را محدود یا به طور کلی حذف کنید.

نان سفید، برنج سفید و ماکارانی سفید را محدود یا حذف کنید.

از مصرف الکل بپرهیزید.

مصرف غذا‌های پروتئین دار مانند گوشت گوسفند، ماهی و توفو را افزایش دهید.

لبنیات را از رژیم غذایی خود حذف کنید و ببینید آیا علائمتان کاهش پیدا می‌کند یا خیر؟ لبنیات دارای میزان بسیاری لاکتوز طبیعی است.

به وعده‌های غذایی خود پکتین، پسیلیوم یا آدامس گار بیافزایید تا روند حرکت غذا درون دستگاه گوارش را کند کنند.

از آنجایی که سندروم دامپینگ می‌تواند بر جذب غذا نیز تاثیر بگذارد، مصرف مکمل‌های غذایی می‌تواند بسیار مفید باشند. البته بهتر است در اینباره ابتدا با یک پزشک مشورت کنید.