راهکارهای کاهش دعوای فیزیکی کودکان

ناطقان: بچه‌ها به طور ذاتی نمی دانند چگونه مذاکره کنند و به توافق برسند؛ به طوری که وقتی ناراحت، عصبانی یا آزرده می شوند، گاهی اوقات، دعوا را به برخورد فیزیکی تبدیل می کنند و اگر مهارت هایی که برای کنترل احساساتشان نیاز دارند را به آن ها نیاموزیم و اگر مسیر مذاکره و توافق را به آن ها نشان ندهیم، ممکن است همچنان به برخوردهای فیزیکی برای پیدا کردن مسیر خود ادامه دهند. بنابراین، وظیفه والدین و بزرگترها است که به بچه ها بیاموزند چگونه مخالفت های خود را حل کنند، به صورتی که از نظر اجتماعی قابل قبول باشد.

فاطمه کوهپایه زاده روانشناس، در رابطه با چگونگی کاهش دادن دعوای فیزیکی بین فرزندان در سنین کودکی اظهار کرد: وقتی بچه ها به طور فیزیکی دعوا می کنند، شما به عنوان والدین و بزرگتر، فورا آن ها را از هم جدا کنید و به دو اتاق مجزا بفرستید تا برای مدتی در آن جا باشند و آرام بگیرند و سپس، وقتی هر دو آرام شدند آن ها را در یک جا بنشانید و میان آن ها، گفت و گویی را برقرار کنید تا مشکل حل شود.

وی بیان کرد: از آن ها بخواهید تا با فاصله از یکدیگر بنشینند و به آن ها بگویید هر زمانی که مشکلشان حل شد می توانند از جایشان بلند شوند و ابتدا هم می توانید به آن ها جهت دهید چرا که به مرور یاد خواهند گرفت که چگونه خودشان با هم مذاکره کنند و به توافق برسند.

این روانشناس تصریح کرد: به بچه ها بگویید تا یک ساعت نمی توانند با یکدیگر بازی کنند و به همین منظور، آن ها را در اتاق هایی جداگانه نگه دارید و در این مدت، به هیچ یک از آن ها اجازه ندهید تلویزیون تماشا کنند و یا مشغول بازی های ویدیویی شوند که در این شرایط، احتمالا اولین پاسخ آن ها به این صورت خواهد بود: " چه عالی! دیگر دلم نمی خواهد با او بازی کنم. " اما پس از یک ساعت بازی خسته کننده ای که به تنهایی داشتند احتمالا مشتاق می شوند که با یکدیگر بازی کنند و دوستان بهتری برای یکدیگر خواهند شد.

کوهپایه زاده گفت: از کودک مهاجم بخواهید یکی از کارهای روزمره خواهر یا برادری که آسیب دیده است را انجام دهد.‌به طور مثال؛ تختخواب او را تمیز کند.

وی ادامه داد: شما به عنوان والدین یا بزرگتر، از کودک بخواهید که با کمک شما توافقنامه ای بین خود امضا کنند و به طور دقیق، توضیح دهید که چه چیزهایی غیر قابل قبول است و پیامدهای زیرپا گذاشتن مفاد قرارداد چیست و همچنین از بچه ها بخواهید توافقنامه را امضا کنند و آن را در محلی قابل دید بچسبانند و در مواقع ضروری، بر اساس پیامدهای توافق شده عمل کنید.

این روانشناس افزود: همیشه تصور نکنید کودکی که دیگری را می زند، مقصر است چرا که گاهی اوقات، " قربانی " خواهر یا برادرش را به حد جنون تحریک، عصبانی و اذیت کرده است و اگرچه این کار درستی نیست که کودکی، دیگری را کتک بزند، اما وظیفه شما به عنوان پدر و مادر و بزرگتر این است که از اذیت های پشت صحنه ای که کاسه صبر فرزندتان را لبریز می کند، آگاه باشید و اگر متوجه شدید که چنین مسئله ای درمورد آن ها صادق است، بر اساس نوع رفتارشان با آن ها برخورد کنید.

کوهپایه زاده بیان کرد: سعی کنید لحظاتی را پیدا کنید که آن دو، رفتاری مناسب با هم دارند و با توجه مثبت، آن ها را به ادامه این کار تشویق کنید و وقتی فرزندانتان بدون دعوا با یکدیگر بازی می کنند، این طور آن ها را تشویق و تحسین کنید و به آن ها بگویید: " خوشحالم که شما بچه ها از بازی با یکدیگر لذت می برید. " چراکه وقتی همه چیز خوب پیش می رود، توجه مثبت شما، آن ها را تشویق می‌کند تا رفتار مثبت شان را ادامه دهند.

وی در پایان خاطرنشان کرد: اگر فرزندانتان به طور دائم بحث و جدل های فیزیکی دارند، این امر نشانه وجود مشکلی بزرگ تر است. بنابراین، بهتر است که در این خصوص با یک روانشناس صحبت کنید و از او مشاوره بگیرید.