ماجرای اختلاف بین دو عضو تیم ملی

زمانی که این قانون اعلام شد، ما در اردوهای قبل از مسابقات کسب سهمیه بودیم و من آن زمان در اردو،‌ سه بار اعتراض کردم و گفتم نمی‌خواهیم بر اساس این قانون تبصره‌ای بگذاریم و همه موافق این قانون بودند. بعد از مسابقات کسب سهمیه، بر اساس قانونی که همه موافق بودند، باید این نتایج اعلام می‌شد. آقای نصیری ابتدا مخالفت کردند و گفتند این قانون اصلا درست نیست و باید حذف شود. در صورتی که اگر اعتراضی بود باید قبل از مسابقات صورت می‌گرفت. یعنی همان زمانی که من اعتراض کردم. اما باز گفتند که بر اساس نتایجی که فدراسیون و هیات مدیره تصمیم بگیرند که آقای نصیری، قبل از آن اعلام کردند که من کناره‌گیری کردم با اینکه شرایط رفتن به المپیک را داشتم، و اولویت با من بود. این حرفشان به نظرم حرف شایسته‌ای نبود.‌چون من تا لحظه آخر با اینکه قانونی که گذاشته بودند بر آن اساس بود، اعتراضی نکردم و نگفتم اولویت با من است. اینکه یک‌ هم‌تیمی بخواهد عملکرد هم‌تیمی دیگر را زیر سوال برده و عملکرد خودش را بالا ببرد، اصلا شایسته نیست. من بر این اساس از ایشان ناراحت شدم که کار بزرگی را انجام بدهند با اینکه صفت خوب‌ بودن به خودشان بدهند جالب نیست که ایشان با صفت دادن به خود، کارشان را زیر سوال بردند.

در صورتی که قرار نبود اتفاق خاصی بیفتد و بر اساس قانونی که بود باید انجام می‌شد و من به همین دلیل از ایشان دلخور بودم. به نظرم یک اتفاقی که باید در ورزش کشور بیفتد این است که ورزشکارها، حامی و حمایت‌کننده یکدیگر باشند. اگر ما پشت یکدیگر باشیم، یک مسئول اگر نخواهد کاری که برای من هست را به درستی انجام دهد، اگر من و دیگر ورزشکاران پشت یکدیگر باشیم، قطعا آن کار انجام می‌شود. اما مشکل اصلی ما ورزشکارها این است که پشت یکدیگر نیستیم و تا توانسته‌ایم زیر پای یکدیگر را خالی کرده‌ایم، تا از روی یکدیگر رد شویم و بالا برویم بجای اینکه برای همدیگر پله بسازیم. در صورتی که الان نتیجه من در المپیک، باعث شده که امکانات به تیم و فدراسیون داده شود چون فدراسیون قایقرانی دیده شده و صرفا نازنین ملایی دیده نشده. این دیدگاه تا بین ورزشکارهای ما جا بیفتد که اگر یک نفر قدمی بردارد، برای یک نسل قدم بر می‌دارد، خیلی زمان می‌برد و خیلی ها باید بسوزند تا این دیدگاه ساخته شود.»